Toespraak te Schaffen op 15 mei 2008 ter herdenking van de 30e verjaardag van de operatie “Red Bean” in Kolwezi .

Heren generaals, Dames en Heren, beste Para-Commando’s en vrienden van 15e Wing.

Aan U allen die het Regiment de grote eer bewijzen deze herdenkingsceremonie bij te wonen, uit het diepst van mijn hart, een welgemeende dank. U kunt u zich niet inbeelden hoe aangenaam het is voor mij, hier vandaag zoveel vrienden opnieuw te ontmoeten.

Wij zijn samengekomen, niet enkel om de operatie in Kolwezi te herdenken, maar om tevens hulde en ultieme eerbied te betuigen aan alle para-commando’s die in dienst van hun land het leven geofferd hebben in Europa, in Afrika en in Azië.

Para-Commando’s vergeten nooit diegenen die zich volledig gegeven hebben om een opdracht uit te voeren. Daarom is Giuseppe Digiaro, korporaal van het peloton mortier van het 2e bataljon Commando, die zijn leven gelaten heeft gedurende de operatie in Kolwezi in ons geheugen gebleven. Onze gedachten gaan naar zijn familie.

Binnen enkele ogenblikken zullen de commandant van de 15e Wing en mevrouw Blume, de commandant van het Regiment, de voorzitter van de Nationale Para-Commandovriendenkring en mezelf de eer hebben een krans neer te leggen voor de herdenkingsplaat die aangebracht was in het kwartier “de Hemptine” te Heverlee waar het Hoofdkwartier van het Regiment destijds gevestigd was. Op die plaat is de volgende tekst gegraveerd: “Ter ere van de Para-Commando’s omgekomen tijdens humanitaire operaties”. Wij zullen niet vergeten.

Onze opdracht in Kolwezi bestond erin de bedreigde blanken en inlanders te bevrijden van rebellen uit Angola en hen de kans te geven veilig te vertrekken. Het was meer dan tijd om tussen te komen. Op 18 mei 1978 ontdekten de paracommando’s in de straten van de stad Kolwezi, 44 lijken van blanken, waarvan 28 in éénzelfde kamer, en 26 Kongolezen. Dankzij de volmaakte medewerking van de volledige 15e Wing heeft deze operatie aan 2.300 inwoners van Kolwezi de kans gegeven de stad gezond en wel te verlaten.

Er zijn veel lessen te trekken uit die actie. Eén speciaal feit wil ik aanhalen: de vaardigheid om snel tussen te komen, zo belangrijk in het geval van humanitaire operaties .

Enkel cijfers zullen dit beter toelichten.

In totaal gaat het bij deze snelle interventie toch om 1.171 para-commando’s, 18 radiojeeps en aanhangwagens, 10 gepantserde Reccejeeps, 12 lichte voertuigen AS 24, 2 ambulances-UNIMOG, 6 ton munitie (incluis voor de mortieren), 23 ton levensmiddelen, 34 ton water (want er was geen drinkbaar water in Kamina!) en 3 ton medisch materiaal.

Hoe was het mogelijk omdeze kracht te ontplooien op verscheidene duizenden kilometers in ongeveer 35 uren, dus in anderhalve dag? Natuurlijk, dankzij de medewerking van de volledige Land- en Luchtmacht, maar vooral toch doordat het Hoofdkwartier van het Regiment rechtstreeks orders kon geven aan alle eenheden zonder de interventie van tussenliggende echelons.

De politiek en de Hogere Legerleiding willen natuurlijk ook in de toekomst kunnen beschikken over een gevechtsklare eenheid die zeer snel kan vertrekken en zich kan ontplooien op zulke korte termijn. Ze moeten er zich dan wel van bewust zijn dat dit het resultaat is van een permanente en complexe training onder één en hetzelfde bevel. “Eendracht maakt Macht”. Zijn ‘esprit de corps’ – onze spirit – zijn samenhorigheid, maken het Regiment sterker.

In dit verband ben ik van oordeel dat men aan het Regiment, waaraan alle steun- en vormingseenheden ontnomen werden, opnieuw het gezag moet toekennen over tenminste de twee trainingcentra waar de manschappen de brevetten bekomen van volledig paracommando. Ik durf hopen dat de rekrutering en de opleiding van de kandidaten paracommando opnieuw volledig zal toevertrouwd worden aan het regiment.

Om te besluiten wens ik aan de paracommando’s van vandaag een citaat van Guynemer, een legendarische held, in herinnering te brengen:

“Er zijn limieten aan de menselijke krachten, limieten die men steeds moet overstijgen”.

Paracommando’s, dit is volledig toepasselijk op u.

Om eender welke opdracht met succes uit te voeren moet u het WILLEN en daarbij KENNEN, DURVEN en WINNEN.
Willen ondernemen wat onmogelijk lijkt
Uw job kennen,
Die naar best vermogen durven uit te voeren
En de onblusbare drang hebben om te winnen.

Ik dank u voor uw aandacht.

H. Depoorter.
Luitenant generaal b.d.
Erevleugeladjudant van de Koning.
Commandant van het Regiment 1976 - 1978